Κυριακάτικη Αυριανή
26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008
Πρωταγωνιστές του γιγαντιαίου σκανδάλου στελέχη της κυβέρνησης Σημίτη και δικηγόρος της Μονής.
• Οι επιχειρηματίες καλόγεροι ετοιμάζουν και επένδυση - μαμούθ στην ενέργεια στήνοντας μονάδα παραγωγής ρεύματος 333 μεγαβάτ. Ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι του νησιού και ζητούν παρέμβαση της Δικαιοσύνης
Aπό τη θέση των τιμητών στη θέση των απολογητών καλούνται στο ΠΑΣΟΚ για το «πράσινο Βατοπέδι» της Σκύρου, σκάνδαλο - καρμπόν με αυτό που έστησαν Εφραίμ και Αρσένιος. Η Μονή Μεγίστης Λαύρας κατάφερε και άρπαξε όλο το νότιο τμήμα του νησιού, περίπου 40.000 στρέμματα με χρυσόβουλα του Νικηφόρου Φωκά, μέρος των οποίων είχε απαλλοτριωθεί το 1984 με την καταβολή από πλευράς Δημοσίου δισεκατομμυρίων δρχ. Στην ίδια αυτή έκταση το μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας προωθεί την κατασκευή ενός από μεγαλύτερα ενεργειακά πάρκα στη χώρα, που, παράλληλα, θα σημάνει περιβαλλοντική καταστροφή, καθώς προβλέπεται η τοποθέτηση εκατοντάδων ανεμογεννητριών (προβλεπόμενης παραγωγής 333 μεγαβάτ) σε χάραξη δεκάδων χιλιομέτρων. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης, που κατέληξε στην αναγνώριση πλήρους κυριότητας της έκτασης στη Μονή, ακόμα και στην παροχή νομοθετικής κάλυψης για την ιδιωτικότητα των δασών της Σκύρου στο δασικό νόμο του 2003, διαδραμάτισε στο πέρασμα πολλών ετών ο δικηγόρος του Μοναστηριού και νυν βουλευτής Εύβοιας του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπαγεωργίου, ο οποίος και κίνησε τα νήματα και σε νομικό και σε πολιτικό επίπεδο ώστε να υποχωρήσει το Δημόσιο από τις αξιώσεις του και να κατοχυρωθούν στην ιδιοκτησία του μοναστηριού τα χιλιάδες στρέμματα, που πλέον προορίζονται για την υλοποίηση του πρότζεκτ - μαμούθ της ανεμοπαραγωγής εκατοντάδων μεγαβάτ. Το ερώτημα προβάλλει για τη στάση που θα τηρήσει το ΠΑΣΟΚ στην αποκάλυψη των παρασκηνίων και των ζυμώσεων μεταξύ υπουργών του και των μοναχών -. μάνατζερ της Μεγίστης Λαύρας που κατάφεραν να βάλουν χέρι σε έκταση δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων: Θα συνεχίσει η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ένοχη σιωπή ή θα συνεργήσει δείχνοντας ευθέως τους εμπλεκόμενους και διευκολύνοντας τις έρευνες στον φωτισμό της υπόθεσης;
Το χρονικό του σκανδάλου ξετυλίγεται σε δύο περιόδους: Η πρώτη αφορά την απαλλοτρίωση από το Δημόσιο, έναντι τιμήματος 7,5 δισεκατομμυρίων δραχμών, έκτασης 1935 στρεμμάτων, η κυριότητα των οποίων από την Μονή Μεγίστης Λαύρας στηριζόταν σε βυζαντινά χρυσόβουλα του 10ου αιώνα και η δεύτερη στην αναγνώριση κυριότητας για τα υπόλοιπα 37.000 στρέμματα των χρυσόβουλων, κατά παράβαση κάθε σχετικής νομοθετικής διάταξης. Το 1984, με κοινές αποφάσεις τους οι υπουργοί Άμυνας και Οικονομικών, για την κάλυψη των αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού και σε συνεννόηση με τη φερόμενη ως ιδιοκτήτρια Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας 39.000 στρεμμάτων στην τοποθεσία «Βουνό» (Μπούκες), στα νότια του νησιού, κήρυξαν αναγκαστική απαλλοτρίωση δύο εδαφικών εκτάσεων 1695 και 240 στρεμμάτων αντίστοιχα. Και παρότι οι εργασίες διαμόρφωσης των εκτάσεων είχαν προχωρήσει σημαντικά, το 1992 η Μονή προσέφυγε στα δικαστήρια και με αιτιολογικό τη μη έγκαιρη καταβολή προς αυτή του προσωρινού τιμήματος που είχε οριστεί πέτυχε τελικά την ανακοπή της απαλλοτρίωσης. Τον Ιούλιο του 1993 το Πολεμικό Ναυτικό επανήλθε και με κοινές αποφάσεις των υπουργών Αμυνας και Οικονομικών προχώρησε σε επανάληψη των διαδικασιών της απαλλοτρίωσης, ενώ το ύψος του τιμήματος ορίστηκε μέσω δικαστικών αποφάσεων (για τη μεν έκταση των 1695 στρεμμάτων στο ποσό των 4,2 εκατ. δρχ. ανά στρέμμα και για την έκταση των 240 στρεμμάτων ποσό 1,3 εκατ. δρχ. ανά στρέμμα). Το δεύτερο σκέλος του σκανδάλου αφορά στην μετέπειτα αναγνώριση της κυριότητας των 37.000 στρεμμάτων για τα οποία η Μονή παρέκαμψε τα αρμόδια συμβούλια ιδιοκτησίας δασών, προσέφυγε στα δικαστήρια και πέτυχε αναγνώριση της κυριότητας με βάση χρυσόβουλα του βυζαντινού αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά. Το Δημόσιο άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης του Εφετείου στον Αρειο Πάγο αλλά το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους το 2001 εισηγήθηκε την απόσυρση της αναίρεσης, την οποία και αποδέχτηκε ή τότε ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών. Επιπλέον, όλες οι διοικητικές πράξεις καλύφθηκα εκ των υστέρων και νομοθετικά, με την προσθήκη (την ύστατη ώρα) στο άρθρο 15 του δασονόμου του 2003 της φράσης «...τα δάση και οι δασικές εκτάσεις της νήσου Σκύρου, που υπόκεινται σε διαχείριση ως ιδιωτικά, σύμφωνα με την 70.534/30.11.1984 διαταγή του υπουργείου Οικονομικών αναγνωρίζονται ως ιδιωτικά.
Σε αυτή την έκταση, που, επιπλέον έχει χαρακτηριστεί ως ΝΑΤΙΙΚΑ, η Μονή προωθεί την εγκατάσταση πάρκου 11 ανεμογεννητριών και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ίση με 333 μεγαβάτ, ενεργειακή μονάδα που στην κυριολεξία θα καταλάβει ολόκληρο το νότιο τμήμα του νησιού (το πάρκο απαιτεί εκατομμύρια τόνους μπετό, διάνοιξη δεκάδων χιλιομέτρων δρόμων για τη μεταφορά; εγκατάσταση και επισκεψιμότητα τ,ων γεννητριών, εκσκαφή δεκάδων χιλιομέτρων χαντακιών για την τοποθέτηση καλωδίων και κατασκευή υποσταθμού υψηλής τάσης - με δύο λέξεις περιβαλλοντικό ολοκαύτωμα...