ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008

(κάνετε κλικ πάνω στις εικόνες για να μεγαλώσουν και να τις διαβάσετε).

H Μαρία Κάλας και η θλιβερή ιστορία με την τέφρα της

του Ηλία Πετρόπουλου

από το βιβλίο του

"Ο κουραδοκόφτης"

Ό Τσαρούχης, θέλοντας νά καταδείξει την ευρύτητα του πνεύματος του, εξακοντισε τήν φράση: Αγαπώ την Κάλας καί την Σωτηρία Μπέλλου. Ή φράση δεν είναι ιδιαιτέρως πρωτότυπη, άφού σχεδόν όλοι οί νεοέλληνες αγαπούσαν καί αγαπούν —μεταξύ άλλων— καί τήν Κάλας καί τήν Μπέλλου. Ομως, ή αγάπη των νεοελλήνων είναι, συχνά, αποπνικτική. Γι αυτό, οί μυθολογίες γύρω από τίς δύο τραγουδίστριες είναι διανθισμένες μέ βάρβαρα κουτσομπολιά. Ειδικότερα, η Μαρία Κάλας έτιμήθη από τό Ελλη­νικό Κράτος μέ μιαν άτιμη μεταθανάτια τελετή. Εννοώ τήν θλιβε­ρή ιστορία μέ τήν τέφρα της Κάλας.
Δεν νομίζω πώς ή Κάλας έτρεφε νοσταλγικά αισθήματα γιά τήν πατρίδα της. Ή Κάλας γύρισε όλο τόν κόσμο, αποφεύγοντας επιμελώς τήν Ψωροκώσταινα. Κι όταν αυτή ή πανέξυπνη γυναίκα διέκοψε αιφνιδίως τήν καριέρα της, αποφάσισε νά εγκατασταθεί στό Παρίσι (κι Οχι στην Αθήνα!), όπου, άλλωστε, μετέφερε καί τίς καταθέσεις της.

Ή Κάλας πέθανε στό Παρίσι. Ή σορός της (παρά τίς επιταγές της Όρθόδοξης Εκκλησίας) αποτεφρώθηκε στό κρεματόριο του Πέρ-Λασέζ. Ώς γνωστόν, αυτό τό κρεματόριο βρίσκε­ται στή μέση ενός απέραντου ύπόγειου-ύπέργειου αοίαιηραήαπι μέ χιλιάδες τετράγωνες φωλίτσες γιά τίς τεφροδόχες. Σέ μιά τέτοια φω­λίτσα τοποθέτησαν καί τήν τεφροδόχο (αίτιο) της Κάλας. Ή φωλί­τσα αυτή έκλεινε μέ ένα μεταλλικό πορτάκι, όπου πάνω του έβλε­πες διάτρητα τά αρχικά της διάσημης αοιδού. Μάλιστα, ή διεύθυν­ση του Πέρ-Λασέζ έβαλε μπρος στην φωλίτσα της Κάλας ένα με­γάλο τρίποδο (φέρ-φορζέ) για νά κρεμάνε τά στεφάνια τους οί θαυ­μαστές. Ποτέ μου δέν είδα πάνω στό τρίποδο ένα στεφάνι κάποιας ελληνικής αρχής, π.χ. της Ελληνικής Κοινότητας τού Παρισιού. Τό σημερινό τρίποδο, πού υπάρχει απέναντι στην φωλίτσα της Κά­λας, είναι άλλο. Καί άφορα κάποια θύματα πολέμου.
Φανταζόμουνα πώς ή Κάλας είχε βρει τή γαλήνη της. Όμως, ένα ώραίο πρωί, κάποιος νεοέλλην υπουργός σκέφτηκε νά οργανώ­σει μιά μεταθανάτια τελετή. Φυσικά, αυτό τό κάθαρμα επιθυμούσε νά δει τή μάπα του στην Τηλεόραση. Έτσι, ζήτησε καί έλαβε τήν

τεφροδοχο της Κάλας.

Επακολούθησε τό σκορπισμα της τέφρας στον Σαρωνικό, οπότε λόγω άνεμου ή τέφρα πασπάλισε τους επι­σήμους πού μέ αηδία έφτυναν (όλ' αυτά κάτω από τίς κάμερες της Τηλεόρασης). Έκτοτε ή φωλίτσα της Κάλας παρέμενε άδεια καί τό σιδερένιο πορτάκι ορθάνοιχτο. Χθες, λοιπόν, σηκώθηκα καί πήγα στό Πέρ-Λασέζ γιά νά φωτογραφίσω τήν φωλίτσα της Κάλας. Ομως, δυσκολεύτηκα νά τήν βρω, γιατί εσχάτως ή διεύθυνση του νεκροταφείου πέταξε τό σιδερένιο πορτάκι, πού τό αντικατέστησε μέ μιά τετράγωνη μαρμαρένια πλακίτσα (χρώματος ρόζ), κολλημέ­νη οριστικά μέ γύψο. Πάνω στην πλακίτσα είδα τά αρχικά ΜC , ήτοι Μaria Callas .
Από τήν περιπέτεια τής τεφροδόχου της Κάλας ανακύπτουν δύο ερωτήματα:

πρώτον, ποιος οργάνωσε αυτή τήν ασεβέστατη τε­λετή;

καί δεύτερον, γιατί οι γάλλοι έδωσαν τήν τεφροδοχο;
Ή απαίτηση τών νεοελλήνων νά λάβουν τήν τεφροδοχο τής Κάλας απορρέει από μιά παλιά διεθνή παράδοση, σύμφωνα μέ τήν οποία έκαστη γενέτειρα απαιτεί τά οστά τών ενδόξων τέκνων της. Ετσι, ή Φλορεντία ζήτησε τά οστά τοϋ Δάντη, άλλα ή Πίζα απά­ντησε σαρκαστικά: άφον δέν τόν Θέλατε ζωντανό, γιατί τώρα ζητά­τε τά λείψανα τον; Αναλόγως, ή Πάργα βούτηξε τά σεπτά κοκαλά-κια του Δυσσέα Αντρίτσου άπό τό Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Αλλά, οί νεοέλληνες πήγαν καί παραπέρα: απαίτησαν τήν τέφρα του Δημήτρη Μητρόπουλου καί τήν παράχωσαν κάτω άπό έναν οβελίσκο. Κι όλα αυτά εν ονόματι του δήθεν σεβασμού γιά τά λεί­ψανα τών ανθρώπων.

Ωστόσο, μου έτυχε νά ιδώ μιά μαούνα νά κω­λώνει στην πίσω μεριά τοΰ νεκροταφείου τοΰ Πόρου γιά νά φορτώ­σει τά κόκαλα του εκεί όστεοφυλακίου, μέ προορισμό κάποιο ερ­γοστάσιο λιπασμάτων.
Ή προαναφερθείσα διεθνής παράδοση δέν ισχύει γιά όλα τά κράτη. Οί ιταλοί ζήτησαν (καί παρέλαβαν) τά οστά του Ροσίνι άπό τό Πέρ-Λασέζ, άλλα οί άγγλοι δέν πείραξαν τους τάφους τών ποιη­τών τους πού είναι θαμένοι στην Ρώμη, όπως οί ρώσοι δέν έθιξαν τό μνήμα του Γκλίνκα πού βρίσκεται στό Βερολίνο.
Θά προσθέσω, έδώ, καί μιά σχετική πληροφορία: άπό τό 1997 υφίσταται στό Παρίσι μιά

Ελπίζω πώς, οί νεοέλληνες δέν θά απαιτήσουν εις τό μέλλον τά οστά όσων συγ­γραφέων μας, ή καλλιτεχνών, έζησαν στό Παρίσι, αγάπησαν τό Παρίσι, πέθαναν στό Παρίσι...

Παρίσι, 30-10-2000. Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στίς 4-2-2001.

Ευνουχισμένα αγάλματα

Μία προσεκτική παρατήρηση στην δεξιά Ερμαϊκή στήλη, αποδεικνύει πως ο ισχυρισμός πως τα γεννητικά όργανα αφαιρέθησαν από πτώση των αγαλμάτων είναι ψευδής, αφού είναι ορατά τα σημάδια πού άφησε το καλέμι του ευνουχιστή των αγαλμάτων.

Η Εθνοκτονία και ο Ευνουχισμός του Ελληνικού Έθνους δεν έγινε μόνο στην φυσική του ύπαρξη, αλλά αποτυπώθηκε συμβολικά και στα έργα τέχνης που παρουσιάζουν τους Θεούς και τους ανθρώπους του.

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008 ΤΡΙΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ 20, 21, 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008

Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ

Στα πλαίσια αυτής της νέας πνευματικής αναγέννη-

σης που προβάλλει ως αναγκαιό-

τητα πλέον, δεν παραμέ-

νουμε αδρανείς αρκούμενοι σε τούτη την έκκληση. Σταθεροί στις εκδηλώσεις του κορυφαίου θεσμού προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος, θα βρεθούμε και πάλι για 13η συνεχή χρονιά, στις υπώρειες του Ολύμπου. Τα ΙΓ' ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ θα τελεστούν στις 20, 21 & 22 Ιουνίου στο Αλσος Προμηθέως, όπως κάθε φορά. Ανα­δεικνύοντας επί ένα τριήμερο μέσα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Όρους των Θεών. τη θέαση των αρχαίων Ελλήνων για τον κόσμο μέσω φιλοσοφικών συζητήσεων, πολιτισμικών και καλλιτεχνικών δρώμενων, αθλητικών δραστηριοτήτων και τιμώντας την ευσέβεια και την αντί­ληψη τους για το θείον.
Οι προετοιμασίες για τη μεγάλη ετήσια εορτή που καθιέ­ρωσε ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Τρύφων Ολύμπιος έχουν ξεκινήσει. Δίνοντας όλοι μας το παρών στα πλαίσια του εθελοντισμού όπως κάθε χρονιά.
καλούμε τους φίλους και φίλες που διαπνέονται από το όραμα της επαναφοράς των ελληνικών αξιών και ιδεωδών, να συνδράμουν και πάλι καθ' οιονδήποτε τρόπο (ως άτομα, ως ομάδες ή ως συλλογικοί φορείς) στην επιτυχία των εκ­δηλώσεων. Με προτάσεις, με ανάληψη τομέων ευθύνης, με προσωπική εργασία, με παρουσίαση καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δρώμενων, με οικονομική συνεισφορά και χο­ρηγίες. Η συμβολή όπως και οι προτάσεις όλων των ευαι­σθητοποιημένων συνελλήνων που νοιάζονται για την ανα­σύνδεση με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας, είναι σημαντική και αναγκαία . Περισσότερες πληροφορίες για την τέλεση των Προμηθει­ών όπως και το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα γνωστοποιηθούν με νεότερες ανακοινώσεις. Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008:

prometheia_2008©yahoo.gr
Γενικές πληροφορίες:
Σεμέλη Τραυλού, τηλ. 210 2232712,6945 305347.
φαξ 210 2524 524

Για τη συμμετοχή στις εποπτικές και πρακτικές εργασίες:
Μανώλης Σαραλής, τηλ. 6974 005144,
email manolis_saralis©yahoo.gr

Για τη συμμετοχή στον καλλιτεχνικό τομέα και στα πολιτιστικά δρώμενα:
Γιώργος Φωτεινός, τηλ. 2310 280240, 2310 261051,
6938 735055,

email georgefotinos©y3hoo.gr

Για οικονομικές συνεισφορές και χορηγίες:
Γεώργιος Παχτίτης, τηλ. 6973 808192,
email: prometheia_2008@yahoo.gr

Για τη συμβολή στην ασφάλεια, περιφρούρηση,
πυρασφάλεια:
Σωκράτης Σιδηρόπουλος, τηλ. 6936 813669,
email zeyss©otenet.gr

Για τη συμβολή στα αθλητικά δρώμενα:
Σωκράτης Χριστοδουλάρης, τηλ. 6977 306981.
210 8254012, emailla.cones©hotmail.com

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008 ΤΡΙΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ 20, 21, 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008
Έκκληση για μια Νέα Πνευματική Αναγέννηση

Οι προετοιμασίες για την τέλεση των Προμηθείων 2008, των πολιτιστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος έχουν ξεκινήσει.

Οι ευθύνες μας έναντι της αυξανόμενης ανταπόκρι­σης του κόσμου στο θεσμό των Προμηθειών, η ολοένα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των Ελλήνων στην ανάγκη ανασύνδεσης με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας και ο προβληματισμός για τα σημερινά κοινωνικά αδιέξοδα που προβάλλουν έντονα, επιβάλλει να απευθύνουμε τούτη την έκκληση ιδιαίτερα προς τους εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου της χίόρας μας. Στους ανθρώπους των γραμμάτων και των Τεχνών, της ελεύθερης έκφρασης και της δημιουργίας, των φιλολογικών, νομικών και θετικών επιστημών, της δια­νόησης, της πανεπιστημιακής διδασκαλίας, στους ανθρώ­πους που στη μέση συνείδηση έχουν καταγραφεί ως η ενσάρκωση της γνώσης και της παιδείας. Σ' αυτούς που ο ρόλος τους, για ν' ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του όρου «πνευματικός κόσμος», οφείλει να ξεπερνά τη στενή ατομικότητα τους και να αγγίζει, ιδίως σε περιόδους κρί­σης, τη σφαίρα της πνευματικής αφύπνισης των πολιτών. Σε μια τέτοια περίοδο κρίσης βρισκόμαστε εδώ και αρκετό καιρό όταν γινόμαστε όλοι σιωπηροί μάρτυρες, μέρα με τη μέρα, μιας διαρκούς έκπτωσης αξιών η οποία διατρέχει αθόρυβα απ' άκρου εις άκρον την ελληνική κοινωνία. Αρχής γενομένης απ' τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας σε όλο το πλέγμα των ορατών και αθέατων αλληλεξαρτή­σεων τους με κέντρα εξωθεσμικά, μέχρι τη νοσηρή έκταση των φαινομένων αυτών σε κάθε σχεδόν πτυχή της δημό­σιας ζωής αυτού του τόπου. Με επιπτώσεις στο σώμα των πολιτών μιας διάχυτης αίσθησης γενικότερης ανυπολη­ψίας και αναξιοπιστίας έναντι πάσης αξίας και παντός θε­σμού, που εντείνεται δραματικά απ' τη διογκούμενη από­γνωση λόγω της οικονομικής ανέχειας και την αναλγησία της πολιτείας απέναντι στα ασθενέστερα στρώματα. Δεν είναι φρόνιμο να παραμένουμε απαθείς όταν μεθοδι­κά και έντεχνα προωθείται η υλική και πνευματική αβεβαι­ότητα, ακυρώνοντας την ομαδικότητα και προάγοντας την ιδιώτευση, με συνέπεια να επεκτείνεται σαν καρκίνωμα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης η «ιδεολο­γία της αρπαχτής». Δεν είναι συνετό να ανεχόμαστε αδια­μαρτύρητα την καθημερινή ασέλγεια στην ποιότητα της ζωής μας, ν' αποδεχόμαστε την αποτελμάτωση της πνευ­ματικής καλλιέργειας και τον παπαγαλισμό της εκπαιδευτι­κής διαδικασίας που αποσυνθέτει κάθε έννοια περί παιδεί­ας, να δεχόμαστε παθητικά τη λήθη της ιστορικής μνήμης που επιφέρει τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. Δεν επιτρέπεται να παραδινόμαστε αμαχητί στη συνεχιζόμενη πνευματική συσκότιση, στο έλλειμμα συνείδησης υποχρεώσεων, στη ζοφερή αίσθηση αδιέξοδης προοπτικής κι ελ­πίδας για το μέλλον. Δεν μας αξίζει να διολισθαίνουμε, μέ­ρα με τη μέρα, στο δυσάρεστο αίσθημα της μείωσης του αυτοσεβασμού και της συλλογικής αξιοπρέπειας. Η σιωπή των πνευματικών ανθρώπων είναι καιρός να πάψει πλέον να δίνει άλλοθι σ' αυτήν τη φθίνουσα πορεία που ιθύ­νοντες εν ανευθυνότητη μας σύρουν κι όλοι εμείς, «μοιραί­οι κι άβουλοι αντάμα» διολισθαίνουμε. Είναι καιρός ν' ακου­στεί η φωνή τους ηχηρή, εμβαπτισμένη στα νάματα της πα­τρογονικής μας κληρονομιάς. Είναι κατάντια για τον τόπο που ανέδειξε Ηράκλειτο και Αναξίμανδρο, Θαλή, Αριστο­τέλη και Επίκουρο, Θεμιστοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη και Σω­κράτη, για τον τόπο όπου κάποτε οι καθημερινοί πολίτες συ-ναναστρέφονταν στις αγορές ποιητές και φιλοσόφους και μετείχαν στα κοινά συναποφασίζοντας οι ίδιοι για τις τύχες τους, να λιμνάζει σήμερα στα βαλτώδη ύδατα μιας ακαθό­ριστης κουλτούρας, να παραπαίει στη θολούρα των πιο απί­θανων κοινωνικοπολιτικών και μεταφυσικών δοξασιών, να γίνεται έρμαιο των κάθε λογής ανεύθυνων και δημοκόπων. Δεν είναι τιμητικό για εκείνους που γέννησαν την αυτοδιά­θεση και τις δημόσιες συνελεύσεις, που δίχως έπαρση αλ­λά με υπερηφάνεια διακήρυτταν πως «Μόνοι γαρ τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ αηράγμονα, αλλ' αχρείον νομίζομεν» («Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη ανα­μειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλή­συχο, αλλά άχρηστο» Περικλέους Επιτάφιος), να έχουν καταντήσει οι σημερινοί απόγονοι τους θύματα της μαζι­κής προώθησης - ως άβουλοι καταναλωτές - κάθε τι απα­τηλού, φανταχτερού και εύπεπτου.
Είναι θλιβερό για εκείνους που καθιέρωσαν πανανθρώπι­νους θεσμούς, για τους οποίους δεν φείδονταν κόπων και θυσιών «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» προκειμένου να τους προασπίσουν, να αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς τα επιτεύγματα τους και την κοσμοθεωρία τους με συμπερι­φορές τουριστικής μεταπράτησης και επαρχιώτικου μι-κρομεγαλισμού. Χωρίς καν να υποψιαζόμαστε για τις αξίες που πρεσβεύανε, γεμάτοι άγνοια για την έννοια της Αρε­τής και όσες αξίες αυτή εμπεριέκλειε: Φιλότης, Γνώση, Σοφία, Κάλλος, Αρμονία, Φρόνηση, Δικαιοσύνη, Ευνο­μία, Ελευθερία, Ανδρεία, Σεβασμός στην Φάση. Αξίες που απετέλεσαν το βάθρο του πολιτισμού των προγόνων μας και στις οποίες είχαν προσδώσει ιερότητα και θεία αντήχηση, καθιστώντας τις έννοιες αυτές αδιαπραγμάτευ­τες και ταυτόσημες με την ψυχοσύνθεση τους. Αξίες που , σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίο ν' αναδειχθούνκα\ πάλι, να τις κατανοήσουμε, να γίνουν κτήμα και οδηγός μας, αν μας ενδιαφέρει να προσβλέπουμε στο μέλλον ως συλλογι­κή οντότητα συνειδητοποιημένων και ελευθέρων πολιτών.

Να βγουν μπροστά για να δηλώσουν ηχηρά την αντίθε­ση τους στην καθοδική πορεία που αργά μα σταθερά οδεύ­ουμε. Και συνάμα να διακηρύξουν τη θέση τους για μια νέα πνευματική αναγέννηση που θ' αναβλύζει μέσα απ' τον κα­θάριο λόγο και τη διαύγεια σκέψης των αρχαίων Ελλήνων. Όχι σαν άγονη λατρεία ενός νεκρού παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος Λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφεί­λει τα πάντα. Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβλημα­τισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα με άξονα και πλαίσιο την κοσμοθέαση εκείνων: Το σεβασμό τους για την Φύση, την προστασία της και τη λατρεία τους γι αυτήν ως οι­κείου, ζώντος και ζωοδότου οργανισμού, τον ανθρωπισμό (ΗυιΠ3ηί5Γηθ) που πρέσβευαν και μας μετέδωσαν, την ατομι­κή και συλλογική τους υπερηφάνεια, την αυτοθέσμιση της κοινωνίας τους και την ανάδειξη της έννοιας του πολίτου. Να ξαναθυμίσουν τον αρμονικό συνδυασμό ενστίκτου με τη νηφαλιότητα ψυχής και νου, τις δοξασίες και την αντί­ληψη τους για το θείον που απετέλεσε το μυθολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο του ελληνικού πολιτισμού, τον ορθό λόγο σε συνύπαρξη με τη φαντασία και τη διόραση. τη συ­νεχή αμφισβήτηση, έρευνα και οξύνοια που τους χαρακτή­ριζε, τις φιλοσοφικές τους σχολές και αναζητήσεις. Στά­σεις και θέσεις ζωής σύμφυτες με την ύπαρξη τους που αφορούν διαχρονικά το σύγχρονο γίγνεσθαι όσο ποτέ άλ­λοτε, ικανών να διευρύνουν τον νου ως σημεία αναφοράς για καταλυτικές παρεμβάσεις στο παρόν αλλά και ως βατή­ρας προς ένα άνοιγμα στο μέλλον.
Απευθύνουμε την έκκληση αυτή διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι συνεχίζουν να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι σ' αυ­τόν τον τόπο που γνωρίζουν και νοιώθουν τι σημαίνουν οι ελληνικές αξίες και εμφορούνται απ' αυτές. Δεν θα είναι μόνοι τους αν το τολμήσουν. Πολύς κόσμος θ' ακολουθήσει και θ' αναλάβει τη σκυτάλη. Υπάρχουν φορές που μέσα στη γενική απαξία και κατάπτωση, αρκεί μια πρωτοβουλία απ' την πνευματική ηγεσία για να ξαναδώσει ελπίδες, να προσ­δώσει και πάλι την αίσθηση της αξιοπρέπειας και ν' ανα­πτερώσει το ηθικό των πολιτών, απηυδισμένων απ' την υποκρισία και τη διπροσωπία. Υπάρχουν στιγμές στην ιστο­ρία που μια σπίθα αρκεί για ν' αφυπνίσει ένα λαό κουρα­σμένο και παρηκμασμένο απ' των αιώνων τα ψεύδη, τη συ­στηματική αλλοίωση και νόθευση των εννοιών, των ιερών και των προγονικών του αξιών, που όμως αναγνωρίζει ασυ­ναίσθητα τις αρχέγονες πηγές της ύπαρξης του όταν ανα­δύεται και πάλι καθάρια, διαυγής και ρέουσα η Αλήθεια μέσ' απ' τα σκοτάδια της Αήθης.

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2008

(κάνετε κλικ πάνω στις εικόνες για να μεγαλώσουν και να τις διαβάσετε).