
ο Προκόπης είναι οι εργάτες,
ο Κηπευτής (farmer) είναι η αγροτική τάξη,
ο Ζωγράφος και ο Ντορεμί οικαλλιτέχνες,
ο Λιχούδης ο μάγειρας και
ο Ράφτης είναι... ο ράφτης.
Όλοι αυτοί κάνουν ο καθένας τη δουλειά του για όλα τα στρουμφάκια του χωριού χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Τα άλλα μισά στρουμφάκια είναι παραδείγματα ελαττωμάτων που η κοινωνία των στρουμφ βλέπει ως αρνητικά. Ο Χουζουρης έχει την τεμπελιά του, ο Λιχούδης την λαιμαργία, ο Μελένιος τη ματαιοδοξία. Τα περισσότερα επεισόδια με κεντρικούς ήρωες τέτοιους χαρακτήρες έχουν ηθικό δίδαγμα το πόσο κακό είναι το αντίστοιχο ελάττωμα για τη στρουμφοκοινωνία. Και φυσικά το δίδαγμα το εκφράζει πολύ συχνά η συμβουλευτική φωνή του πάνσοφου Παπαστρούμφ.
Ο "κόκκινος πατέρας" όλου του χωριού που φροντίζει για τη ευημερία αλλά και την ισότητα στο χωριό, είναι ο μοναδικός αξιωματούχος στο χωριό και ο μοναδικός που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά ανώτερος από οποιοδήποτε άλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένατα κόκκινα ρούχα του έχουν εμπνεύσει και το (σχεδόνσίγουρα retro-acronym) S.M.U.R.F. = Socialist MenUnder a Red Father. Παρά την οπτική ομοιότητά του όμωςμε την επίσης γενειοφόρα φιγούρα του Μάρξ ο ρόλος του στη στρουμφοκοινωνία είναι ο ίδιος με του Στάλιν.
Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για τον παραλληλισμό με το σοβιετικό καθεστώς είναι ο Σπιρτουλης.
Ο Σπιρτούλης είναι ο Τρότσκι. Λέει ότι είναι βοηθός (και διάδοχος σε ένα επεισόδιο) του Παπαστρουμφ, ανκαι σε ένα άλλο επεισόδιο κάνει ένα από τα πραξικοπήματα που έχουν γίνει στο στρουμφοχωριό και γίνεται βασιλιάς απουσία του παπαστρουμφ (τα μισά στρουμφάκια διοργανώνουν αντίσταση). Και φυσικά το κλασσικό πέταγμα του Σπιρτούλη απο το χωριό είναι παραλλησιμός με την εξορία του Τρότσκι.
Και ο Δρακουμέλ; Απλώς ένας κακός μάγος που κυνηγάειτα στρουμφάκια για να τα φάει; Να τα φάει απο ένα σημείο και μετά γιατί στα αρχικά επεισόδια θέλει ναπιάσει έξι από αυτά για να τελειώσει το ξόρκι που θατου επιτρέψει να φτιάξει χρυσάφι. Έτσι κάποιος μπορείνα δει το Δρακουμέλ σάν ενσάρκωση του καπιταλισμού πουσκοπό έχει να καταστρέψει την ουτοπική κοινωνία τωνστρούμφ για το κέρδος. Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα επεισόδια που μπορείνα χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχειρήματα. Τοεπεισόδιο με τα σοκολατένια νομίσματα είναι το πιόσυχνά αναφερόμενο.
Ο Δρακουμελ και η μαμά τουστέλνουν το σατανικό σπόρο στην αυλή του Λιχούδη καιφυτρώνει ένα δέντρο με σοκολατένια νομίσματα ταοποία δοκιμάζει ο Λιχούδης. Μετά αντί να τα μοιραστεί με τα αλλα στρουμφάκια (τι πιο φυσιολογικόστην κομμουνιστική κοινωνία) τα θεωρεί δικά του(ιδιοκτησία = καπιταλισμός) και τα πουλάει στα άλλα στρουμφάκια αντί απαραίτητων γι αυτά εργαλεία (ταβάρη του Προκόπη, την τσάπα του κηπουρού, τα εργαλεία του ξεφτέρη). Χωρίς αυτά η στρουμφοκοινωνία καταρρέει αφού δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα. Η κατάσταση σώζεται μετά από παρέμβαση του παπαστρούμφ που εξηγεί στο λιχούδη ότι για την κατάσταση φταίειη παράλογη ανάγκη του να συγκεντρώσει πλούτο. Σε άλλο επεισόδιο η αυτόματη μηχανή παραγωγής φαγητού του Ξεφτέρι οδηγεί τα στρούμφάκια σε υπερκατανάλωση με αποτέλεσμα να εξαντληθούν οι φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ακολουθεί πανικός και την κρίση αποτρέπει ο Παπαστρούμφ μετά από καταστροφή της μηχανής με ένα πενταετές πλάνο...εεε.. δηλαδή με μια αποθήκη με φαγητό.
Πραξικόπημα στο χωριό γίνεται 2 φορές. Μία απο τονΣπιρτούλη και μία απο τη Στρουμφίτα που θέλει ναγίνει "Βασίλισσα για μιά μέρα". Και τα δύο καταλήγουν σε μάχη που όμως σταματά ο Παπαστρούμφ βάζοντας τέλος σε ιδέες περί βασιλείας.